درد دلی با میرحسین موسوی

سلام میر حسین عزیز

راستش الان حدود یکماه است که دیگر از شما مصاحبه و مطلب در خور توجه ندیده ایم. آخرین بار هم که حدود ۲ هفته پیش با کروبی عزیز دیدار داشتید، خیلی کوتاه و سر بسته انتقاد کردید که خطاب میکروب سیاسی به صلاح ملت نیست

من با این نظر آرش بهمنی موافقم که شما حق دارید از حق سکوت استفاده کنید و مثلا راجع به مسایل سالهای اول انقلاب چیزی نگویید . با این نظر هم موافقم که امثال نسرین ستوده آزاده دارند نقش رهبری جنبش سبز را در حال حاضر ایفا میکنند. ولی همه میدانند که این جنبش با سخنرانیها و مناظره های شما پیش از انتخابات آغاز شد و با بیانیه های تاریخی و ایستادگی شما بر حق ملت تداوم یافت. جنبش سبز با خون شهیدان راه آزادی ریشه گرفت و دیدار شما و خانم رهنورد با خانواده های شهیدان و زندانیان سیاسی جلا یافت

شهادت سید موسوی در روز عاشورا و چشمان شما در آنروزها گواهی داد بر جاودانگی و حقانیت این جنبش در پیشگاه خداوند و چشمان بیدار ملت

مهندس عزیز از وقتی که گفتید تنها راه مبارزه حضور در خیابان نیست و هزینه گزاف خیابان آمدن بر ملت ، ما را نیز مجاب کرد که دنبال راه دیگری باید بود. آگاهی بخشی آن بود که سفارش کردید بارها و قدر میدانیم کارهای قشنگی مثل روزنامه های کلمه و اعتماد ملی. اما این روزها کمتر سخن میگویید. بیانیه که جای خود، چرا دیگر مصاحبه نمیکنید؟ چرا به دیدار خانواده ها نمیروید؟ غیر از دیدار با دکتر شکوری راد، مدتهاست که خانم رهنورد را تنها میبینیم در تداوم این کار بزرگ. چرا سکوت را پیشه کردید؟ آیا به این مطلب سوده خانوم سلیمانی توجه دارید که هر چه سکوت میکنند بیشتر اذیت میشوند؟ میدانم که میدانید ولی باز هم میگویم که آنها با سکوت شما، زندانیان و خانوادهای آنها و تمام ملت را بیشتر اذیت میکنند

در چارچوب استراتژی آگاهی بخشی، یکی از بهترین سلاحها روشنگری شماست

میر حسین عزیز، لطفا سکوت نکنید

زنده باد جنبش سبز

دوستدار شما

یک همراه سبز

۲۲ آبان